Zaoszczędzone 520 złotych.

16 listopada 2011 roku uznać można dniem hańby narodowej, bowiem sejm uchwalił nowelizację ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw. Na podstawie nowych przepisów od 1 lipca 2013 roku, opiekunowie osób niepełnosprawnych, opiekunowie osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji zostali pozbawieni środków do życia. Opieka nad taka osobą wymaga całodobowej ciężkiej pracy, więc osoby uprawnione do świadczenia pielęgnacyjnego były osobami bezrobotnymi z własnego wyboru. Zasiłek w wysokości 520 zł był ich jedynym dochodem, ale wg. rządzącej krajem PO, to i tak za dużo.

Nowelizacja ustawy pozbawiła środków do życia, ubezpieczenia zdrowotnego i składki emerytalnej około 100 tysięcy opiekunów, a ich podopiecznych postawiła w niepewnej sytuacji życiowej. Zasiłki przyznawane były na czas nie określony, ale w naszym chorym kraju prawo może działać wstecz. Opiekunowie zaczęli skarżyć się do rzecznika praw obywatelskich, ten skierował sprawę do trybunału konstytucyjnego, celem zbadania legalności nowej ustawy. Być może jeszcze przed końcem roku trybunał zajmie się sprawą. Rząd zapewne wyszedł z założenia, że jak ludzie są niepełnosprawni, to na pewno nie wyjdą protestować na ulicę tak jak związkowcy i można postawić na nich krzyżyk, niech sobie poumierają w samotności.

W ostatnich dniach rząd zaczął się opamiętywać, może kogoś ruszyło socjalistyczne sumienie? Wiceminister pracy Elżbieta Seredyn poinformowała, że trwają prace nad przywróceniem zasiłku dla opiekunów osób starszych ze znacznym stopniem niepełnosprawności i niesamodzielności. Prawo do tej pomocy uzależnione będzie od stopnia niesamodzielności ocenianej wg skali Barthel (określającej samodzielność pacjenta; bierze się w niej pod uwagę m.in. takie czynności jak jedzenie, poruszanie się, utrzymanie higieny osobistej, kontrolowanie czynności fizjologicznych). Czyli takie zamydlanie oczu, kto będzie oceniał taką osobę? Mam nadzieję, że trybunał konstytucyjny uzna nowelizację ustawy za niezgodną z konstytucją.

Do redakcji NaszLidzbark, zgłosiła się czytelniczka z pobliskiej wsi, której Wójt wstrzymał wypłatę zasiłku opiekuńczego powołując się na wspomnianą powyżej nowelizację ustawy. Pani Ania poprosiła, aby pomoc jej napisać odwołanie od jej zdaniem krzywdzącej decyzji. Wójt w piśmie do pani Ani, przyznaje jej rację, że opieka nad chorym ojcem uniemożliwia podjęcie pracy zawodowej i że obecna opieka jest wykonywana należycie i sumiennie. Jednak nie może jej przyznać zasiłku, bo pani Ania dobrowolnie nie zrezygnowała z pracy na rzecz opieki na ojcem.

Niestety napisanie odwołania się od decyzji Wójta jest niecelowe. Żaden sąd jej nie uwzględni. Jedynym ratunkiem dla pani Ani i innych osób oszukanych przez rząd, jest zwrócenie się do zaprzyjaźnionej firmy/pracodawcy, który zatrudni taką osobę choćby na jeden dzień. Po jednym dniu, należy złożyć wypowiedzenie z pracy, motywując je koniecznością sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną/niezdolną do samodzielnej egzystencji. Na tej podstawie Wójt/Burmistrz zgodnie z ustawą będzie musiał przyznać zasiłek opiekuńczy, gdyż spełnione są wymagania formalne.

Jakże słuszne wobec powyższego wydają się słowa byłego rzecznika rządu Jerzego Urbana:

„rząd sam się wyżywi”.