(Dez)Informator budżetowo – inwestycyjny Powiatu Lidzbarskiego

Kwestie zadłużenia gmin i powiatów często budzą kontrowersje, głównie wtedy, kiedy informacje przekazywane na ten temat nie do końca oddają rzeczywistą, często dramatyczną sytuację. Zjawisko to nasila się szczególnie w czasie kampanii wyborczej lub w okresie planowania wydatków w nowym roku budżetowym. Modelowym przykładem kreowania alternatywnej rzeczywistości jest wydawany przez powiat „Kwartalnik Powiatu Lidzbarskiego”. W jego ostatnim numerze odnajdujemy czterostronicową wkładkę pt. „Informator budżetowo-inwestycyjny Powiatu Lidzbarskiego” (do pobrania TUTAJ). Z pierwszej jego strony płynie przekaz pana Starosty o treści:

„Przekazuję w Państwa ręce informację na temat finansów i inwestycji Powiatu Lidzbarskiego. Wprawdzie budżet powiatu jest dokumentem jawnym, chciałbym jednak w sposób bardziej przejrzysty, przyjazny i zrozumiały ukazać zagadnienie dotyczące gospodarki finansowej i inwestycyjnej Powiatu Lidzbarskiego.

Mam nadzieję, że Informator w wydatny sposób przyczyni się do wzrostu świadomości i pozwoli odpowiedzieć na podstawowe pytania, skąd i na co wydaje powiat pieniądze.”

To bardzo dobra inicjatywa pana Starosty, aby informować mieszkańców o finansach powiatu, dochodach, wydatkach czy inwestycjach i to w sposób przystępny poparty wykresami i tabelkami. Czytelnicy oglądając rosnące z roku na rok słupki ilustrujące dochody i wydatki przenoszą się choć na chwilkę do krainy szczęśliwości i podziwu dla Zarządu Powiatu i samego Starosty, aby po chwili wrócić szarej rzeczywistości np. dziurawych dróg.

W pięknym informatorze zabrakło bardzo ważnej informacji finansowej – kwoty długu jaki w imieniu mieszkańców zaciągnęło starostwo. W planowanym budżecie na 2016r. ma wynieść 29 612 443 zł co przy dochodach w wysokości 48 728 901zł stanowi aż 60,77%, czyli powyżej bezpiecznego progu. W 2007r. zadłużenie lidzbarskiego powiatu wynosiło niecałe 9 mln, w 2011r. już prawie 21mln. W kolejnych latach osiągnęło prawie 30mln głównie za sprawą kredytów na finansowanie budowy Term Warmińskich. Wskaźnik zadłużenia jeszcze w ubiegłym roku i dwóch poprzednich przyjmował zdawałoby się bezpieczne wartości tylko z powodu ogromnej dotacji na budowę Term, bowiem pieniądze te wlicza się do dochodu (nie wiedzieć czemu). Kiedy w tym roku szeroki strumień unijnych środków przestał zasilać budżet, okazało się, że zadłużenie przekroczy ponad połowę planowanych dochodów. Mieszkańcy powiatu zostali więc z niewielkim budżetem (znacznie mniejszym niż gmina miejska), ale za to z ogromnymi kredytami do spłacenia. Konsekwencji takiego stanu rzeczy łatwo się domyślić – mniej inwestycji, niższa jakość utrzymania posiadanej infrastruktury czyli ostre zaciskanie pasa (z pewnością nie wynagrodzeń urzędników, czy diet radnych). Dodatkowo do długów powiatu należy zaliczyć te z jednostek podległych jak np. Szpital Powiatowy gdzie ubiegły rok finansowy zakończył się potężnym minusem.

Warto zwrócić uwagę na pewną zasadę dotyczącą budżetu, o której samorządowcy zdają się nie wiedzieć lub jej nie rozumieć tudzież nie pamiętać.

Im jest wyższy dochód gminy lub powiatu tym więcej pieniędzy zostało odebrane jego mieszkańcom, przez co nie wydali ich na własne potrzeby. Pieniądze obywateli wydawane są przez wąską grupę oderwanych od rzeczywistości ludzi bez żadnych konsekwencji czy odpowiedzialności.

Czytając „Informator budżetowo – inwestycyjny Powiatu Lidzbarskiego” (wydany na koszt jego mieszkańców) nie sposób nie zacytować fragmentu genialnej piosenki Wojciecha Młynarskiego – „Po co babcię denerwować”:

„Tata zasię, manko w kasie miał i siedzi w kiciu,

były o tym wzmianki w prasie w Expressie i w Życiu,

ale fakt ten się nie stanie dla babci udręką,

bowiem się drukuje dla niej osobne pisemko.

Na domowej drukarence wszystko się wyłuszcza,

i w ogóle się babuni na parter nie wpuszcza.”