Mogliśmy być potęgą, jesteśmy montownią

fot. Adam Golec / Agencja Gazeta

Fragment ciekawego wywiadu z Ryszardem Florkiem, właścicielem „Fakro”, jednym z najbogatszych Polaków. Tekst ukazał się na portalu natemat.pl Wstawiam fragment wywiadu, tak, aby bezkrytyczni orędownicy UE i dopłat trochę pomyśleli.

„Jeden z najbogatszych przedsiębiorców chwali Polaków za pracowitość i gani rząd za sprzyjanie zagranicznym koncernom. W efekcie Polska to nie jest kraj rodzimych innowacyjnych firm, ale siedlisko montowni zagranicznych koncernów. A gdy jedynym obszarem konkurencji pozostają koszty pracy, trudno się dziwić, że Polacy wciąż zarabiają mało.

Ryszard Florek, prezes i założyciel spółki Fakro, uważa, że nasz kraj potrzebuje dużych polskich firm i uznanych marek, a wzorem do budowy innowacyjnej gospodarki powinna być dla nas Korea Południowa. – Do innowacji potrzebne są duże rodzime firmy, a takich brakuje. Polska stała się montownią, poddostawcą elementów, części, półproduktów dla zachodnich koncernów – mówi Ryszard Florek, prezes spółki Fakro, producenta okien dachowych.

Według niego polskie firmy mają gorsze warunki do rozwoju, niż dofinansowywani rządowymi grantami inwestorzy zagraniczni. Fiat w Tychach po 20 latach niepłacenia podatków ponownie uzyskał status rezydenta strefy ekonomicznej. Olsztyński Michelin dostał 40 mln zł rządowej dopłaty (10 proc. wartości inwestycji) do budowy zakładu produkcji opon.

Ponieważ kraj stał się wielką montownią dla zachodnich koncernów trudno o innowacje. – Nie mamy własnej gospodarki, nie mamy własnych marek, nie tworzymy know-how w Polsce. Żeby mówić o innowacyjności, najpierw musimy zastanowić się, co zrobić, żeby mieć duże rodzime firmy zdolne do tworzenia innowacji – komentuje w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Ryszard Florek.

Wolno się bogacimy
Najlepszym przykładem, jak tworzyć innowacje, jest Korea Południowa. Widać to na przykładzie branży motoryzacyjnej. Choć w Polsce produkuje się wszytko z czego składa się nowoczesne auto (hamulce Brembo, fotele Porsche, felgi, opony, wycieraczki, szyby itd.) sami nie mamy własnej marki motoryzacyjnej. Koreańczycy mają za to Hyundaia i Kia.

Czy Polacy wykorzystali swoją szansę i staliśmy się bogatsi? Biznesmen podaje dwa o przykłady. W Polsce w porównaniu z Ukrainą średnie zarobki są dwukrotnie wyższe, a oba kraje około 25 lat temu startowały z podobnego pułapu. Również Korea Południowa zaczynała rozwój z podobnych pozycji, ale dziś jest znacznie dalej niż Polska, a średnie wynagrodzenie ma dwa razy wyższe.

– Wydaje się, że droga koreańska była lepsza, choć trudno o jednoznaczną ocenę. Być może u nas nie dało się inaczej, a być może istniały lepsze scenariusze – mówi prezes Fakro. – Staliśmy się krajem średniego wzrostu. Rozwijamy się i to cieszy, ale pozostaje niedosyt, ponieważ inni rozwijają się szybciej.

Biznesmen filozof
Skąd taka szczerość i słodko-gorzkie słowa przedsiębiorcy? Założyciel Fakro to jeden z najbogatszych Polaków z majątkiem szacowanym na miliard złotych. W wolnych chwilach pisze teksty o tym od czego zależy bogacenie się Polaków. – Coś jest nie tak, skoro jesteśmy w tej samej Unii Europejskiej już 10 lat, kapitalizm w Polsce mamy już od 25 lat, wciąż zarabiamy 4 razy mniej, niż w bogatych krajach Europy Zachodniej – zastanawia się i wylicza bariery

Zasady, jakie stworzono w UE bardziej służą takim krajom jak Niemcy, Francja czy Dania, aniżeli takim jak Polska, Grecja czy Portugalia. Wielkie korporacje były największymi beneficjentami integracji europejskiej. Dzięki ich przewadze ekonomicznej mogły one bez problemu odpierać ataki konkurencyjnych firm z nowej Unii. W całej wspólnocie nie stworzono jakichkolwiek mechanizmów dających szansę na konkurowanie z globalnymi firmami z Niemiec, Danii lub Francji.

W międzynarodowym podziale pracy w Polsce tworzy się tańsze miejsca zatrudnienia w porównaniu z krajami Europy Zachodniej. Zatrudnia Polaków do zajęć wymagających niskich kwalifikacji, przy liniach montażowych albo kasach. Specjaliści i menadżerowie tworzący największą wartość dodatnią produktu pracują w centrali, siedzibie firmy zlokalizowanej poza granicami Polski. W ten sposób średnie wynagrodzenie w tamtych krajach wzrasta, a w Polsce maleje.

Za mało nas, do pieczenia chleba
Tyle możemy zwalić na innych, bo często sami sobie budujemy przeszkody. To zawiłe prawo uchwalane pod dyktando grup interesów, wysokie zadłużenie, którego koszty niejako muszą odpracować zatrudnieni i firmy, a także szara strefa. W Polsce na 38 mln mieszkańców zaledwie 14 mln pracuje w gospodarce, czyli wytwarza PKB. Co to oznacza? Wynika z tego, że jeden pracownik zatrudniony w gospodarce zarabia na trzy osoby. W Niemczech zatrudnionych jest 40 mln osób, czyli połowa wszystkich obywateli. Zbyt dużo osób pracuje w instytucjach, urzędach i organizacjach, które oprócz tego, że nie wytwarzają PKB, to na dodatek odbierają innym możliwości rozwoju – twierdzi biznesmen.[…]”