Dyskusja o związkach partnerskich, czyli geje, lesbijki i trans wg.API

Kochająca się para.

Każde społeczeństwo w pewnym okresie swojego rozwoju musi odnieść się do spraw wolności osobistej obywateli, równości wobec prawa, aborcji, czy też związków partnerskich tej samej płci. Takie etapy przechodzi każda cywilizacja, której poziom rozwoju można w dużej mierze określić właśnie według tych kryteriów.

Tak, nie mylicie się drodzy czytelnicy, postanowiłem napisać o związkach partnerskich, temacie którym zajmuje się nasz doskonały rząd. Czym więc jest związek partnerski osób tej samej płci i dlaczego temat ten budzi takie kontrowersje i powoduje podziały w społeczeństwie? Pokusić się można o zdefiniowanie takiego związku np. osoby tej samej płci zamieszkujące razem i tworzące związek. Kryteria te doskonale spełniają wszelkie parafie katolickie, gdzie razem i w porozumieniu zamieszkują mężczyźni. Dobrze pasują tu też klasztory, gdzie siostry zakonne spędzają często całe życie mieszkając razem. Więc, w czym problem, tak było zawsze i nie budziło to niczyjego sprzeciwu, mimo iż taki proceder trwa od tysięcy lat. Dlaczego mówienie o tych związkach obecnie ociera się o skandal obyczajowy? Odpowiedź jest bardzo lakoniczna, odkryto (choć zawsze było to wiadomym), że dwoje mężczyzn, czy też kobiet mieszkających w związku uprawia seks i to w dodatku z miłości, a nie przymusu.

W tym miejscu u niektórych kończy się cywilizacja, a zaczyna strach przed gejem, czy lesbijką. Najsilniejsze przejawy homofobii wykazują osoby, które nigdy w życiu nie zetknęły się z tą grupą ludzi. W Polsce głównym ośrodkiem homofobii jest kościół katolicki, ostoja fundamentalizmu i ciemnoty. Badania naukowe dowodzą, iż strach przed osobami o innej orientacji seksualnej bierze się z obawy przed ukrytym homoseksualizmie w ich samych. Czyli stanowcze tępienie takich postaw przez księży ma swoje naukowe podstawy.

Rozwiązania prawne, mające na celu walkę ze zjawiskiem homofobii wprowadzono po raz pierwszy na świecie w Norwegii (1981), potem dołączyła Holandia (1987), Irlandia, Szwecja, po nich inne europejskie państwa. Kraje skandynawskie to czołówka europejskiej cywilizacji, słyną z poszanowania praw jednostki i swobód obywatelskich. Polska pod tym względem znajduje się o lata świetlne za nimi. Dużo lepiej niż naszej Ojczyźnie traktuje się mniejszości seksualne w USA. Tam przy pisaniu pierwszej na świecie konstytucji nie maczali palców katolicy i dlatego w całej treści amerykańskiej ustawy zasadniczej nie ma słowa o Bogu, w przeciwieństwie do konstytucji RP, gdzie już w preambule występuje ta postać. To jawny gwałt na wolności i swobodzie obywatelskiej w naszym kraju. Pewnie dlatego to USA jest największą potęgą na świecie, tam katolicy nie mają głosu, większość krajów wysoko rozwiniętych gospodarczo już dawno odeszła od modelu rządzenia krajem poprzez wpływy sekt. W Polsce ten styl rządzenia trwa nadal, co skutkuje coraz większą przepaścią gospodarczą, jaka dzieli nas od innych krajów, w tym państw dawnego bloku wschodniego. To wcale nie jest takie irracjonalne jak się wydaje, kto przypodoba się o. Tadeuszowi i innym zwierzchnikom kościoła, ten może być spokojny na czas wyborów.

Obecną dyskusję o związkach partnerskich w sejmie, można porównać z tymi, które miały miejsce w kongresie amerykańskim podczas uchwalania 13 poprawki do konstytucji, znoszącej niewolnictwo. Były poważne dyskusje, zwolennicy i przeciwnicy toczyli zażarte dyskusje w tej kwestii. Dzisiaj wydaje nam się niedorzecznością niewolnictwo i dyskryminacja ze względu na kolor skóry. Jednak w tamtych czasach była to kwestia wagi państwowej, podobnie jak dzisiaj legalizacja związków partnerskich. Mało kto pamięta, ale prawo wyborcze dla kobiet uchwalono dopiero w 1920 roku, nie bez walki i wyciągania podobnych jałowych argumentów jakie obecnie dzisiaj stosuje wobec gejów, lesbijek, transseksualistów i innych mniejszości. Dzisiejsza debata w mediach w ogóle nie powinna mieć miejsca. Rząd powinien usankcjonować prawem związki tej samej płci, nadać prawo dziedziczenia i inne prawa przysługujące związkowi dwojga kochających się ludzi. Takie jest moje zdanie, można się z nim nie zgadzać, nie dbam o to. Popieram wszelkie związki dwojga i więcej ludzi, o ile oparte są na wzajemnej miłości i poszanowaniu. Państwo ma służyć obywatelom i zapewniać im bezpieczeństwo. Nie może decydować z kim się sypia w łóżku i jak kocha. To intymna sfera, do której reszta społeczeństwa nie powinna mieć dostępu, a na pewno nie może o niej decydować. Mam nadzieję, że jeszcze za mojego życia będzie w Polsce normalnie. Amen.