Lidzbarska „Ośmiornica” czyli o posiedzeniu komisji RM

Radni na poniedziałkowym posiedzeniu komisji, omówili projekty uchwał jakie zostaną przedstawione radzie na najbliższej sesji. Podjęto także próbę omówienia projektu uchwały o wprowadzeniu lokalnej Karty Dużej Rodziny, a także zmianie statutu miasta dającego jego mieszkańcom prawo przedstawienia obywatelskiego projektu uchwały. Szczegóły dyskusji i przedstawiane argumenty znajdują się w materiale wideo na dole strony.

Komentarz redakcyjny.

Pomysł wprowadzenia lokalnej Karty Dużej Rodziny pojawił się jeszcze w poprzedniej kadencji RM z inicjatywy radnego Ramotowskiego. Nie spodobało się to większości radnych, a za sprawą pana Korzeniewskiego zostało na dobre zablokowane. W obecnej kadencji sprawa KDR wróciła za sprawą radnego Grzmiączki i tak jak poprzednio spotyka się „oporem materii” ze strony radnych z komitetu WNMO związanych z Platformą Obywatelską. Wydaje się, że problem „niechęci” nie leży w samym pomyśle KDR, tylko osobie która ją inicjuje. Pan Grzmiączka nie należy do jedynego słusznego obozu władzy z pod znaku PO, więc jego pomysły są domyślnie torpedowane. Najtragiczniejsze jest to, że chyba nie ma żadnego znaczenia jak bardzo przedstawiane projekty mogą pomóc mieszkańcom miasta – jeśli wyjdą od ludzi niezależnych to są opóźniane lub zupełnie blokowane.

Lokalną KDR wprowadziło już ponad 700 gmin i liczba ta szybko rośnie. Samorządowcy zauważyli, iż rządowa karta niewiele daje mieszkańcom małych gmin, gdzie nie ma komunikacji miejskiej czy innych rozwiązań związanych z dużymi aglomeracjami. Obie karty rządowa i ta lokalna doskonale się uzupełniają, czego potwierdzeniem jest lektura kilkunastu stron internetowych urzędów gmin (do znalezienia bez trudu w jedynej słusznej wyszukiwarce). Co może dać dla nas, mieszkańców Lidzbarka Warmińskiego? Np. zniżkę na wejście do Term, za budowę których zapłaciliśmy – MY mieszkańcy miasta i powiatu. Dalej, ulgi w opłatach i podatkach lokalnych gdzie Rada Miasta określi ich stopień itd. Itp. Podnoszony argument o kosztach finansowania ulg związanych z KDR, wydaje się mało poważny w stosunku do potencjalnych korzyści. Radni z WNMO jakoś nie protestowali na poprzedniej sesji, kiedy to Burmistrz zapowiedział, iż pani Piasecka będzie otrzymywała normalną wypłatę przez 3 miesiące (czyli ok. 20-23 tys zł), mimo iż zwolni się ją z obowiązku pracy.

Oddolna inicjatywa mieszkańców miasta, chcących zmiany w statucie miasta tak aby mogli wnosić własne projekty uchwał to gorzka pigułka do przełknięcia dla radnych związanych z PO. Od 8 lat gotowe projekty przedstawiał im Burmistrz, a cały wysiłek radnych polegał na podniesieniu ręki w odpowiednim momencie. Teraz Lidzbarczanie chcą rzeczy o których większości radnych z WNMO nawet się nie śniło – Obywatele chcą mieć głos – chcą współdecydować o sobie! Radni z ugrupowania mającego większość w RM, ustalili na wstępie, iż nie można wprowadzić progu procentowego ilości potrzebnych podpisów mieszkańców wnoszących projekt obywatelski bo nie wiadomo ilu takich mieszkańców jest. Czyżby? Rzut okiem na stronę PKW i Eureka! Komisja wyborcza podaje dokładne dane na ten temat, aktualizowane co 4 lata lub częściej. Skoro nie procentowo (proponowane 0,5%) to liczbowo – i tu pada propozycja 400 mieszkańców z ust Przewodniczącego Rady, a potem jakieś mętne wyliczenia robione na poczekaniu, bez jakiegokolwiek merytoryki. W przypadku naszego miasta 0,5% osób uprawnionych do głosowania to ok. 70 jego mieszkańców. To liczba optymalna, taka aby móc zebrać podpisy pod projektem uchwały. W innych miastach jak np. w Łodzi potrzebne jest tylko 1000 podpisów, a uprawnionych do głosowania jest ponad pół miliona, co procentowo daje mniej niż 0,2. W Sopocie liczbę potrzebnych podpisów ustalono na 200, przy prawie 36 tys uprawnionych do głosowania, czyli ok. 0,5%. Wydaje się, że nastąpił pat w pracach nad tą częścią zmiany statutu miasta.

Na pierwszej sesji RM radni składali ślubowanie, były płomienne deklaracje jak to wszyscy będą współpracować i pracować dla mieszkańców. Okazuje się, że były to tylko puste słowa, wygłaszane zwyczajowo przy takich okazjach. Niestety, życie kolejny raz pokazuje, że wszędzie tam gdzie sięgają partyjne macki, interes zwykłego obywatela zupełnie się nie liczy. W kolejnej kadencji Rady Miasta, która nastąpi za niecałe 4 lata (lub za 2) ludzi związanych z PO może nie być już wcale. Może więc, panowie i panie radni nadeszła pora, aby przeciąć partyjne sznurki sterownicze i coś zrobić dla mieszkańców tego pięknego miasta dopóki jeszcze macie czas.