Od 15 lat mieszka na strychu.

Pan Janusz Pacholak.

Są wśród nas, w naszym pięknym mieście ludzie żyjący w warunkach urągających człowieczeństwu. Można by zaprzeczać, ale wystarczy się rozejrzeć po ścianach kamienic gęsto rozsianych wokół pięknie odremontowanego starego miasta. Deptak, ławeczki i klomby z kolorowymi kwiatami są jedynie czymś, co cieszy oko na chwilę. Jednak za pięknymi elewacjami skrywane są dramaty, problemy, których rozwiązanie często przekracza możliwości zmagającego się z nimi człowieka. Jednym z nich jest pan Janusz, mieszkający na starym strychu domu przy ul. Wiślanej. Niestety nie jest to niebo do wynajęcia… Pan Janusz piękno widzi jedynie przez rozsypujące się ze starości okno. Jest schorowanym człowiekiem, po wypadku, niepełnosprawnym ruchowo. To, co dla zwykłego w miarę sprawnego człowieka stanowi codzienność, dla niego jest czymś w rodzaju wyprawy na biegun. Wyzwaniem jest zejście z trzeciego piętra wąskimi schodami, a wejście ze skromnymi zakupami musi rozkładać na raty. W ciągu ostatniego roku miał trzy operacje, po każdej z nich wracał do czegoś, co nazywa domem, a czego turyści z pewnością nie zobaczą. Posiada pierwszą grupę inwalidztwa.

Pokój gościnny 3m2

Jak mówi pan Janusz, najgorzej jest zimą. Często zamarza woda i pękają rury. Kiedyś po srogiej zimie pękł sedes i przez 5 lat nie mógł się doprosić w ABK jego wymiany. „Mieszkanie” pana Janusza ma 13,59m2, nie ma w nim ciepłej wody ani łazienki. Do ogrzewania służy mu piecyk elektryczny, lecz niestety rachunki za prąd pochłaniają większość jego dochodów. Żyje z zasiłku MOPS, otrzymuje „na rękę” 320 zł miesięcznie. Pomagają mu dobrzy ludzie, którzy nie są obojętni na los człowieka uwięzionego na strychu przez niepełnosprawność.

Drzwi prowadzące do WC

Marzeniem pana Janusza jest zamieszkanie gdziekolwiek, byle na parterze. Od wielu lat stara się o przydział takiego mieszkania. Wspomina, iż urzędnicy zapewniali go, że ten strych to tylko tymczasowo na rok, może dwa. Tymczasowość trwa już kilkanaście lat i jak na razie nie widać szczęśliwego rozwiązania. Niekończąca się wymiana pism z Urzędem Miasta i ABK trwa w najlepsze, jednak nic z tego nie wynika. Ostatnie pochodzi z lipca tego roku, jest to informacja, że podanie o zamianę lokalu Komisja Mieszkaniowa rozpatrywać będzie we wrześniu. Może tym razem się uda.

„kuchnia”

Jak wspomina pan Janusz, radna Krynicka zaproponowała kiedyś sposób na rozwiązanie jego problemu lokalowego. Powinien sobie znaleźć kobietę z mieszkaniem i tam się przeprowadzić. Pomysł radnej wydaje się być złotym środkiem na rozwiązanie problemów mieszkaniowych w Lidzbarku Warmińskim. Wystarczy powołać komisję matrymonialną przy Radzie Miasta, jej działalność rozładuje wieloletnie kolejki po przydział mieszkania komunalnego.

Budynek przy Wiślanej 1-3. „Dom” pana Janusza.

schody na strych.

Ludzi, z których zadrwił los i zepchnął na margines życia jest w naszym mieście znacznie więcej. Ich życie zależy od naszej pomocy, wsparcia dobrych ludzi i sąsiadów. Ludzie starzy i chorzy, stają się władzy niepotrzebni jak zniszczony fotel, który nie pasuje do wystroju wnętrza.

Fragment wywiadu z panem Januszem w pliku audio.