„Szybka” pomoc lekarska centrum miasta

29 sierpnia w godzinach przedpołudniowych pewna pani w sile wieku, potknęła się na schodkach i upadła na ulicę. Doznała urazu nogi, może nawet ją złamała. Ktoś zadzwonił na pogotowie i poinformował o zdarzeniu. Bardzo współczuję tej pani, niestety wypadki zdarzają się. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie czas, jaki upłynął do chwili przyjazdu karetki pogotowia z lekarzem. Nie orientuję się zupełnie w systemie ratownictwa medycznego, ale z dzisiejszej obserwacji wynika, że nasze powiatowe miasto dysponuje jedną karetką, która akurat w tym czasie udzielała pomocy człowiekowi w Runowie. Pani musi więc poczekać. Zamiast lekarza, wysłano strażaków. Wiadomo, że jak ktoś potrzebuje pomocy, to strażacy są najpewniejsi. To zawodowcy w końcu i mają przeszkolenie w udzielaniu pierwszej pomocy, lecz lekarzami to jeszcze nie są (choć powinni chyba i mają dużo samochodów). Strażacy zabezpieczyli teren pod Wysoką Bramą, umieścili panią na noszach, przykryli folią aluminiową i czekali.

W takich sytuacjach jak ta, czas bardzo zwalnia. Sekundy wydają się być minutami, minuty kwadransami, wszyscy wypatrują lekarza. Mija 15 minut, dowiaduję się, że karetka już jedzie do Lidzbarskiego szpitala z pacjentem i od razu potem do rannej kobiety. Strażacy między sobą zastanawiają się, czy aby nie zadzwonić do Joannitów? Przecież oni mają ambulans. Lecz nie znają numeru. Z nudów chyba przepytują panią o dane personalne, aby wypisać papierki. Pani leży spokojnie, odpowiada na pytania. Nieco żenujące, takie przepytywanie leżącego na ulicy człowieka, lecz pewnie takie procedury. Mija następne 10 minut, słyszymy, że karetka jedzie już na miejsce. Po kolejnych 5 minutach jest! Lekarz przystępuje do oględzin, rozcina nożyczkami spodnie, bada stan pacjenta. Dalsza obserwacja tego zdarzenia wydawała mi się zbędna, więc udałem się w znanym tylko sobie kierunku;)

Najpewniej wymienione w poprzednim akapicie ilości minut nie są bardzo precyzyjne. Są to czasy orientacyjne, lecz na tyle dokładne, aby odzwierciedlić ogólny czas od powiadomienia o wypadku, do przyjazdu lekarza. Było to w przybliżeniu 30 minut, lub jak twierdzą świadkowie więcej. Podsumujmy, ścisłe centrum miasta, człowiek leżący na ulicy czeka na pomoc lekarza ponad pół godziny! Gdyby tej pani przytrafił się prócz złamania/kontuzji jeszcze zawał serca, to najpewniej nie przeżyłaby. Wypadek zdarzył się dokładnie pod okiem kamery monitoringu miejskiego. Na pracowników straży miejskiej jak zwykle nie ma co liczyć. Wszyscy mają jakieś tam środki łączności. Skoro nie ma karetki, to ktoś mógł zadzwonić do Joannitów i zgłosić im potrzebę pomocy. Jak zwykle koordynacja służb ratowniczych doskonale wychodzi na Astronomów, kiedy symulowany jest wypadek. Tam w sekundach można liczyć czas przyjazdu zastępów straży, karetek, policji. Akcje reżyserowane, są widowiskowe, można się pokazać dla społeczeństwa. Taka demonstracja siły. Lecz kiedy starsza pani cierpi ponad pół godziny, to niestety całe to szkolenie szlag trafia. Przecież niedaleko jest Urząd Miasta, tam pracuje lekarz, nawet na piechotę byłby w dwie minuty pod Wysoką Bramą i być może jego pomoc okazałaby się bezcenna dla tej pani. Obok urzędu jest przychodnia z lekarzami. Tam z pewnością było ich kilku.

Całe to zdarzenie, rodzi pytania co do sprawności ratownictwa medycznego, koordynacji służb ratunkowych i przepływie informacji pomiędzy nimi. Zastanawiam się, czy jakby taki wypadek zdarzył się jakiemuś lokalnemu vip-owi, czy możliwy byłby inny scenariusz niesienia mu pomocy? Z pewnością tak.