21 WOŚP wg API, czyli lidzbarskie „Urban Legends”

Radek Bielecki licytujący kalendarz podczas 21 WOŚP

Finał 21 Wielkiej Orkiestry za nami, można więc napisać kilka słów o tym wydarzeniu. Dobrze się dzieje, że ludzie chcą pomagać innym ludziom, szlachetne to dzieło i je popieram. Podniesienie poziomu opieki medycznej, poprzez dobrowolne zebranie określonej sumy pieniędzy od społeczeństwa jest celem słusznym, acz nierealnym. Ubiegłoroczna suma 50mln zł, jakie zebrała orkiestra jest może imponująca dla Kowalskiego, lecz śmiesznie mała dla służby zdrowia gdzie budżet idzie w miliardy. Państwo polskie przyklaskuje takim akcjom, daje zielone światło w mediach, pozwala na szum medialny. Dzięki tak wielkiemu rozmachowi akcji, zwykli obywatele doświadczają wrażenia, iż jeśli w tym roku pobijemy rekord zebranej sumy, to tym samym uzdrowimy służbę zdrowia. Przy okazji wyzwalają się u obywateli endorfiny, a i władza jest szczęśliwa. Igrzyska na koszt obywateli – tylko geniusz to mógł wymyśleć. Można też odsunąć na dalszy plan roszczenia „ekstremistów” głoszących anarchistyczne hasła jakoby to państwo polskie miałoby utrzymywać szpitale i lekarzy. Przy okazji wrzawy orkiestrowej, można pogłębiać poczucie winy w Polakach za stan służby zdrowia. Za mało do puszek wrzucają – niech w kolejkach do lekarza czekają. Końcowy efekt u Kowalskiego powinien być taki, że to Owsiak finansuje opiekę medyczną, a jest źle, dlatego, że za mało zbiera. Niestety prawda o nieudolności rządu Tuska ginie gdzieś w tym szumie, prawdziwe pieniądze przejadane są przez jego pół-milionową urzędników. Ciekawym faktem wobec powyższego jest to, iż w niemieckiej kasie chorych odnotowano 2 miliardy euro nadwyżki.

Nasza mała lidzbarska orkiestra okazała się być niestety kolejną klapą. Po ubiegłorocznym blamażu naszych partyjnych kacyków, jakim była organizacja turnieju tenisa stołowego dla Owsiaka i zebraniu kompromitująco niskiej kwoty, w tym roku postanowili oni uderzyć w kieszenie działaczy PO z większą siłą. Zebrano lepsze fanty na licytację w hali sportowej, prowadzącemu Bałtroczykowi nakazano zwiększenie siły oddziaływania, a partyjni towarzysze dostali nakaz kupowania pod czujnym okiem grupy trzymającej władzę. Było więcej wszystkiego, piękne hostessy, wojskowa grochówka i media. To wszystko, czego trzeba, aby odnieść sukces. Zebrano 6120 zł co jest sumą prawie 3 razy większą od ubiegłorocznej. Rękawice Adamka wylicytowano za 1200 zł. Było na bogato i z rozmachem. Takiego ciśnienia na grę w tenisa nie było jak rok temu. Była to impreza dla elit władzy i osób od niech zależnych.

Na drugim orkiestrowym biegunie odbywał się finał w LDK-u. Tam impreza dla szerokich mas społecznych, które przybyły głównie w celu oglądnięcia występu własnego dziecka. Licytacja przedmiotów była na żenująco niskim poziomie. W przerwie między występami, Jaksa coś tam nieśmiało proponował publiczności, lecz przy zerowym odzewie, zniesmaczony ustępował miejsca bardzo licznym „artystom”. Może był chory lub niewyspany, bo zupełnie nie sprawdzał się w roli prowadzącego licytacje. Aby nie zapaść się pod ziemię ze wstydu, swych sił na scenie spróbował Radek Bielecki, coś tam wskórał, coś się ruszyło ale tak niemrawo, że poddał się po kilku minutach walki z publicznością. Samym przebiegiem aukcji nie byłem zbyt zaskoczony. Ludzie nie chcieli kupować przedmiotów z prozaicznego powodu – nie mieli pieniędzy – tak po prostu. W końcu władza po raz kolejny znacząco podniosła podatki, więc każdy grosz się liczy. Drugim i głównym powodem przybycia tak wielu Lidzbarczan, było jak wspominałem wcześniej podziwianie talentu swych pociech.

Kilka słów o samych talentach i imprezie. Bardzo fajnym i zjawiskowym jest oglądanie swego dziecka na dużej scenie, przy kolorowych światłach i często przy muzyce. Lecz najpierw należałoby zadać sobie pytanie, czy widownia jest przygotowana na tak silne doznania wokalno-artystyczne? Czy zwykli ludzie będą w stanie dostrzec geniusz taneczny naszego synka lub syreni śpiew naszej córki? Otóż niestety nie. Większość występów była na poziomie przedszkolnego dnia babci i dziadka, a niektórzy z występujących pomylili scenę estradową z dywanem w pokoju. Całość tego przedstawienia można by podsumować takim hasłem z plakatu „ Dnia 13 stycznia 2013 roku, LDK organizuje dzień otwarty swojej sceny dla wszystkich chętnych w Lidzbarku bez ograniczeń. Jedzenie, nagłośnienie, oświetlenie – darmowe. Dodatkową atrakcją będzie licytacja fantów z okazji finału WOŚP.” Dodatkową atrakcją był występ zespołu „Rogóżanie”, kondycją przypominają mi nieco Mietka Foga, z tym, że ten umiał śpiewać. Nie twierdzę, że wszyscy wykonawcy byli uzdolnieni inaczej, zdarzyły się ze dwa wyjątki.

Całym szczęściem, przybyli tego dnia do LDK-u goście z Kaliningradu. To, co pokazały te dzieci było wysokim artystycznym poziomie, całkowicie zdeklasowali nasze lokalne „grupy artystyczne”. Rosjanie wyglądali jak zawodowcy w tym, co robią na scenie. Pomyślałem, czemu u nas idzie się na ilość, a nie jakość, koniec myślenia. Późnym wieczorem były koncerty grup rockowych, które z różnym skutkiem wydawały głośne dźwięki i jęki.

Tuż przed godziną 20-tą panie skończyły liczyć pieniądze i w asyście wojskowej zostały odwiezione (wraz z kasą) do bezpiecznego miejsca. Uzbierało się z aukcji i puszek 13256,29 zł (bez aukcji z ul. Polnej). Potem wg. informacji zamieszczonej w lokalnej gazetce, miało być „światełko do nieba”. To nieprawdziwa informacja, niczego takiego nie było w tym roku (w poprzednich kilku też nie). Skąd więc takie prasowe fantazje? Być może celem takiej dezinformacyjnej akcji jest wytworzenie „Urban Legends” na temat światełka. Skoro prasa napisała, to pewnie było, nikt nie będzie podważał oficjalnego kanału dystrybucji treści propagandowych ekipy rządzącej. Nie trzeba się też będzie wstydzić przed ludźmi, że żadnych fajerwerków nie było, na papierze były i kropka. Moim skromnym zdaniem, główną przyczyną braku „światełka do nieba” był strach burmistrza przed niebem. Jakby takie światełko z Lidzbarka tam trafiło, to nie pomogłoby nawet i stu sprawiedliwych, przed gniewem Pana. Lepiej więc siedzieć w ciemnocie i takową wciskać swym poddanym. To recepta na długie lata spokojnego rządzenia. Mieszkańców należy traktować jak pieczarki –  trzymać w ciemnościach, obrzucać gównem, a jak który się wychyli, łeb obciąć.

Mam ogromną nadzieję, że ogólnopolskie wielkie światełko do nieba (bez lidzbarskiego), rozświetli w głowach komu tam trzeba i w końcu Polska przestanie być krajem biedoty, schroniskiem taniej siły roboczej dla Niemiec i innych krajów zachodnich, że w końcu przestanę żałować iż nie wyjechałem kiedyś z tego kraju aby normalnie żyć. Zszedłem z tematu. Już wracam.

Koniec.

Kilka niechlujnych zdjęć w pośpiechu zamieściłem TUTAJ