„Rząd sam się wyżywi”, czyli nowa porcja wieczornego bełkotu.

„Rząd sam się wyżywi”, słynne powiedzenie Jerzego Urbana z czasów, kiedy był rzecznikiem rządu generała Jaruzelskiego. Była to odpowiedź na sankcje nałożone przez Ronalda Reagana za wprowadzenie stanu wojennego, w następstwie którego rozpoczęło się prześladowanie ludności cywilnej. Cytat ten jak ulał pasuje do polityki obecnej władzy powodującej poprzez swoje ułomne rządzenie coraz to większe rozwarstwienie w społeczeństwie. Powstała kasta rządzących z licznymi przywilejami i bogactwami, na drugim końcu znajdują się zwykli obywatele, biedota, bez szansy na jakikolwiek awans społeczny. Ten magiczny kryzys, jaki dotyka nas od dziesięcioleci, nie odciska się w żaden ujemny sposób na osobach sprawujących władzę, zarówno na szczebli centralnym, jak i tym samorządowym. Co więcej, ekipa rządzących nie ma żadnego interesu, aby ten stan rzeczy zmieniać. Poczucie wyższości, potęga władzy i bogactwo, tylko wtedy daje pełnię satysfakcji, dopóki istnieje ciemny lud, nad którym można tę władzę sprawować. Nie ma więc sensu czynić poddanych bogatszymi. Należy im dawać tylko tyle, aby mogli przeżyć i utrzymywać ich w świadomości, że taki stan rzeczy zwie się demokracją.

Taki stan nazywamy komunizmem. Struktury wypracowane latami przez sowiecką propagandę, przetrwały do dzisiaj i mają się znakomicie. Słyszałem o znakomitym projekcie, aby okres wakacyjny rozpoczynał się w różnych terminach dla określonych rejonów Polski. Podobnie jak to uczyniono z feriami zimowymi. Ten pomysł bardzo mi się spodobał; proponuję, aby połowa kraju jak dotychczas rozpoczynała rok szkolny 1 września, a druga połowa 17 września. Dzieci rozpoczynające rok szkolny w drugiej połowie września, dowiadywałyby się (w końcu!) na apelach szkolnych, o mijającej właśnie rocznicy napaści sowieckiej Rosji na Polskę. Ten fakt jest traktowany nadal marginalnie, prawie jak incydent przygraniczny. Być może pokolenie, którego świadomość historyczna nie będzie skrzywiona kolejną powtórką „czterech pancernych i psa”, da naszemu krajowi prawdziwy rząd. Niestety nadal tkwimy w rzeczywistości post-socjalistycznej. W końcu nie tak dawno zakończyła się okupacja naszego kraju przez wojska sowieckie. Opuściły nasze ziemie dokładnie 17 września 1993 roku. Taka podwójnie symboliczna data. Od zaledwie 19 lat jesteśmy niepodległym państwem, przynajmniej tak się mi wydaje. Nie można w tak krótkim czasie zmienić ludzi. Zmiana w myśleniu nastąpi dopiero w drugim lub trzecim pokoleniu.

Spuścizną sowieckiej okupacji jest bardzo niebezpieczne zjawisko, czynienie z polityki źródła dochodu. Nie zostaje się w naszym kraju politykiem, aby służyć społeczeństwu. Chce się nim być, aby czerpać z tego konkretne korzyści majątkowe. Nie widzą oni nic poza własnym interesem. Władza wytworzyła struktury awansu wewnętrznego na wzór tych panujących w mafii. Wszyscy są jedną wielką rodziną i żeby się dostać do środka, trzeba obiecać w zamian posłuszeństwo. Istnieje jeden wódz (premier), który jest bossem. Potem hierarchia idzie w dół, aż do struktur samorządowych. Można, więc podzielić społeczeństwo na dwie grupy: tych co są w mafii i tych poza nią. Ci drudzy muszą pracować na dobrobyt  pierwszych. Orężem mafii w utrzymaniu się u władzy już nie są karabiny maszynowe, tylko prawo, policja i sądy.

Polska stała się krajem feudalnym. Kiedy słyszę polityka powołującego się na konstytucję, to śmiech mnie dopada i jednocześnie żal. Mamy dobrą ustawę zasadniczą, lecz jak większość prawa w Polsce jest to pusty zapis. Najbliższe dziesięciolecia nie zapowiadają zmian na lepsze. Do kiedy znaczącą siłą wyborczą w kraju będzie można manipulować poprzez rozgłośnię pewnego radia z Torunia, nic zmienić się nie może. Nie jestem zwolennikiem żadnej z obecnych partii politycznych. PO nie lubię za ich mafijne struktury. PiS też mi nie odpowiada, ich prawicowe poglądy i chytre oczka lidera tej partii mnie zrażają. Dodatkowo te ich parcie na religię w szkołach i służalczość wobec Rydzyka. Jak kiedyś Kaczyński wygra wybory, zamiast mafii będziemy mieli świętą inkwizycję. Nadal zero racjonalnej polityki. Może jest taka partia gdzie szanowana jest konstytucja, rozdzielone jest też państwo świeckie od kościoła. Gdzie wyrzuca się religię ze szkoły i nie wpisuje się oceny z tego przedmiotu do świadectwa. Dlaczego obecnie dzieci nieuczęszczające na religię mają mieć gorszą średnią?

Na zakończenie moich bredni, poruszę temat bezrobocia. Rząd ciężko pracuje nad tym, aby je zmniejszyć, tak przynajmniej twierdzi. Zastanawiam się, czy aby na pewno w interesie władz jest wyeliminowanie tego zjawiska. Bezrobocie, trudność w znalezieniu pracy i strach przed jej utratą jest doskonałym narzędziem dyscyplinującym. Jeśli ktoś odważy się wychylić i skrytykuje władzę, zostaje pozbawiony pracy. Podobnie działa mechanizm manipulacji urzędnikami. Jak któryś nie spełni żądań z „góry” zostanie odwołany. Przykładem takiego zachowania może być nieudana próba odwołania z funkcji dyrektora Muzeum Warmii i Mazur Janusza Cygańskiego. Podobna sytuacja występuje w momencie starania się o państwową posadę. Dzięki bezrobociu, można do woli przebierać w ofertach i wybierać tych ludzi, co do których jest pewność, że będą posłuszni. Chyba, że starającymi się o pracę są członkowie rodzin osób już rządzących. Wtedy automatycznie dostają pracę i powiększają grono tej wielkiej rodziny.

Wytworzył się tzw. drugi obieg prasy. Podobnie jak za czasów socjalizmu, nie wolno publicznie krytykować władz. Dotyczy to szczególnie struktur samorządowych. O takiej stronie „naszlidzbark.pl”, mówi się gdzieś na zapleczu Urzędu Miasta, czy Urzędu Gminy. Nie wolno oficjalnie przyznawać się do czytania treści tu zawartych. Wszyscy czytają, nikt nic nie mówi. Dokładnie tak jak za stanu wojennego. Wydawana jest oficjalna, jedynie słuszna gazeta. Przypomina mi to „Trybunę Ludu”. Poczta pantoflowa działa jednak prężnie i grono czytelników stale się powiększa, z czego czerpię ogromną satysfakcję, motywuje mnie do pisania. Zachęcam inne osoby do pisania na tej stronie. To nic nie kosztuje. Mam świadomość, że moja pisanina nie zmieni niczego, nie spowoduje zmiany postawy np. pana burmistrza. Nigdy nie wypowie zakazanych słów „przepraszam, popełniłem błąd”. Lecz może moje słowa, choć w minimalnym stopniu dodadzą otuchy i odwagi innym ludziom do działania. Mam taką nadzieję.

Mój osobisty recenzent, określił ten tekst, jako totalny bełkot, a autora (czy mnie), jako osobę nieumiejącą złożyć poprawnie zdania. Pewnie ma rację. Ledwo zdałem maturę z języka Polskiego. Więc nie ma co narzekać na poziom mojego piśmiennictwa.